Podwale, Miodowa i Senatorska skreślone z rejestru zabytków?
Na wniosek Senatorska Investment Sp. z o.o. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dnia 17.10.2014 r. wszczął trzy postępowania administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków m.st. Warszawy z lipca 1965 r., wpisujących do rejestru zabytków ulicę Miodową (nr rejestru A-297) , ulicę Podwale (nr rejestru A-435), ulicę Senatorską (nr rejestru A-514) jako założenia urbanistyczne.
Fot. http://zabytki.um.warszawa.pl/
Decyzje te nie posiadają załączników graficznych określających granice, podobnie jak większość decyzji wydanych w tym czasie. Dla ówczesnych konserwatorów jasne było, że na podstawie wpisu do rejestru zabytków układu urbanistycznego chroni się całą zabudowę przyuliczną, a nie tylko nawierzchnię i krawężniki.
Na wniosek Senatorska Investment Sp. z o.o. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dnia 17.10.2014 r. wszczął trzy postępowania administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków m.st. Warszawy z lipca 1965 r., wpisujących do rejestru zabytków ulicę Miodową (nr rejestru A-297) , ulicę Podwale (nr rejestru A-435), ulicę Senatorską (nr rejestru A-514) jako założenia urbanistyczne. Decyzje te nie posiadają załączników graficznych określających granice, podobnie jak większość decyzji wydanych w tym czasie.
Dnia 31.03.2015 r. Minister Kultury odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków m.st. Warszawy wpisujących do rejestru zabytków założenia urbanistyczne tych ulic. Minister w orzeczeniach wykazał m.in., że przepisy ustawy o ochronie dóbr kultury z dnia 15.02.1962 r. (Dz.U. Nr 10, poz. 48): „nie określały treści decyzji o wpisie dobra kultury do rejestru zabytków, a w szczególności nie przewidywały obowiązku sporządzenia załącznika graficznego do takiej decyzji, również w sytuacji, gdy przedmiotem wpisu do rejestru zabytków był dany teren. Obowiązku takiego nie można wywodzić również z przepisu § 4 pkt 5 ww. rozporządzenia [z dnia 23.04.1963 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków i centralnej ewidencji zabytków, Dz.U. Nr 19, poz. 101], który nie określał treści decyzji o wpisie zabytku do rejestru, lecz treść działu rejestru zabytku, a zatem treść wpisu, który dokonywany był już po wydaniu decyzji. Kwestii tej nie normowały także ówcześnie obowiązujące przepisu Kodeksu postępowania administracyjnego”. Obecnie sprawą zajmuje się Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Unieważnienie decyzji rejestrowych z 1965 r. mogłoby pozbawić ochrony konserwatorskiej wiele z najcenniejszych zabytków Warszawy. Gdyby doszło do skreślenia układów urbanistycznych Podwala, Miodowej i Senatorskiej z rejestru, to samo mogłoby spotkać kilkadziesiąt innych ulic i placów w Warszawie. W skali kraju takich decyzji byłoby znacznie więcej. Jest to groźne szczególnie w kontekście ciągnących się często latami postępowań w sprawie wpisów do rejestru zabytków prowadzonych przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W opinii Stołecznego Konserwatora Zabytków, taki precedens może doprowadzić do lawinowo składanych wniosków o unieważnienie decyzji rejestrowych wydawanych w tym okresie i w konsekwencji spowodować chaos w ochronie dziedzictwa kulturowego nie tylko Warszawy, ale i kraju.
Redaktor naczelny portalu. Absolwent Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.