Co się dzieje z kulturą niektórych starszych ludzi? „Z bólem serca stwierdzam, że…” [LIST DO REDAKCJI]

Napisała do nas Czytelniczka pragnąca zachować anonimowość. Niestety jest Ona bardzo rozczarowana zachowaniem starszego pokolenia. Jak zaznaczyła w rozmowie nie chce generalizować, ale kolejne sytuacje skłoniły ją do napisania listu.

„Zwracam się do Państwa z listem, który jest wyrazem mojego głębokiego rozczarowania i zaniepokojenia zachowaniem, jakiego jestem świadkiem na co dzień w przestrzeni publicznej, a którego głównymi sprawcami są, niestety, starsi ludzie. Chciałabym podkreślić, że moje doświadczenia nie są odosobnione, a podobne obserwacje dzielą ze mną moi rówieśnicy oraz inni mieszkańcy Warszawy – miasta, które jest miejscem spotkań różnorodnych grup społecznych, w tym studentów, dzieci i turystów.

Na ulicach, w tramwajach, sklepach czy kolejce do kasy coraz częściej dochodzi do sytuacji, w których starsze osoby nie tylko nie zachowują podstawowych zasad kultury osobistej, ale wręcz pozwalają sobie na agresywne zachowania wobec młodszych. Używanie wulgarnych słów w stosunku do osób młodszych, pouczanie, manifestowanie poczucia wyższości – to zjawiska, które z trudnością próbuję zrozumieć i zaakceptować. Szczególnie boli, gdy doświadczam lub jestem świadkiem sytuacji, w których starsi ludzie, zamiast grzecznie poprosić o miejsce w tramwaju lub kolejce w sposób kulturalny, wymagają tego w bardzo nieuprzejmy sposób, podnosząc głos, a nawet przeklinając.

Warszawa, jako stolica i miejsce, do którego ściągają ludzie z całego kraju i z zagranicy, powinna być przykładem wzajemnego szacunku i dobrej kultury osobistej. Niestety, zachowania, o których piszę, rzucają cień na wizerunek miasta i mogą negatywnie wpływać na doświadczenia osób tu przyjeżdżających.

Rozumiem, że nie wszyscy starsi ludzie zachowują się w opisany sposób – wielu z nich to osoby kulturalne i życzliwe. Jednak problem agresywnych i niekulturalnych zachowań jest na tyle widoczny, że uważam, iż nie można go ignorować. Starsi ludzie powinni być wzorem do naśladowania dla młodszych pokoleń, pokazywać, jak żyć w harmonii i szacunku względem innych. A zamiast tego, niektórzy z nich sami łamią te zasady, podważając swój autorytet i szacunek.

Z bólem serca stwierdzam, że jest to źródło wielu nieporozumień i konfliktów, które mogłyby zostać uniknięte, gdyby obie strony podchodziły do siebie z większą tolerancją i empatią. Wyrażam nadzieję, że moje słowa znajdą odzew w społeczności i przyczynią się do zmiany na lepsze.”

Czy również zauważacie podobny problem? Dajcie znać w komentarzach.