Nie żyje Krzysztof Krzykacz Belczyński – wybitny taternik, alpinista i astrofizyk

13 stycznia 2024 roku zmarł Krzysztof Krzykacz Belczyński, postać wyjątkowa na skalę światową zarówno w dziedzinie wspinaczki górskiej, jak i nauki astrofizycznej. Jego odejście stanowi wielką stratę dla świata alpinizmu i astronomii.

Krzysztof Krzykacz Belczyński był nie tylko pasjonatem i wybitnym praktykiem wspinaczki górskiej, ale także cenionym naukowcem, astrofizykiem teoretycznym. W ciągu swojej długiej kariery wspinaczkowej pokonał blisko tysiąc dróg skalnych w Europie, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Azji. Jako polski astronom i profesor nauk fizycznych, wniósł znaczący wkład w rozwój naukowy.

Swoją karierę naukową rozpoczął od obrony doktoratu z astrofizyki w 2001 roku. Jego praca habilitacyjna na temat „Obiekty zwarte: formacja i charakterystyka” przedstawiona w 2010 roku, zyskała uznanie w środowisku naukowym. W 2014 roku uzyskał tytuł profesora nauk fizycznych. Pracował jako adiunkt w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz był zatrudniony w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk. Jego głównym obszarem zainteresowań była astrofizyka teoretyyczna.

W dziedzinie alpinizmu, Krzysztof Krzykacz Belczyński był postacią legendarną. Na początku XXI wieku uznawany był za jednego z czołowych polskich alpinistów. Jego pasja i determinacja pozwoliły mu wytyczać nowe, często ekstremalne drogi wspinaczkowe w Himalajach, na Ziemi Baffina, w Pakistanie, na Alasce i w Patagonii.

Jego osiągnięcia w dziedzinie alpinizmu zostały docenione w 2003 roku, kiedy to wraz z Marcinem Tomaszewskim i Dawidem Kaszlikowskim zdobył prestiżową nagrodę Kolosa za wytyczenie nowej drogi na Alasce. Zespół został również nominowany do francuskiej nagrody Złotego Czekana, jednego z najbardziej prestiżowych wyróżnień w świecie alpinizmu.

Życie Krzysztofa Krzykacza Belczyńskiego było połączeniem pasji, odwagi, determinacji i niezwykłego talentu zarówno w dziedzinie wspinaczki górskiej, jak i nauki. Jego śmierć jest wielką stratą nie tylko dla polskiej społeczności alpinistycznej i naukowej, ale także dla międzynarodowego środowiska. Pozostawił po sobie bogate dziedzictwo, które będzie inspiracją dla przyszłych pokoleń alpinistów i naukowców.