Polska fabryka upada, jednak zarobki osiągają rekordowe kwoty

Koniec 2024 roku przyniósł Polsce niezwykły kontrast ekonomiczny, gdy historyczny rekord średniego wynagrodzenia, napędzany przez sektor górniczy z zarobkami sięgającymi 18365 złotych brutto, zbiega się z dramatycznym upadkiem Rafako, jednej z najstarszych spółek notowanych na warszawskiej giełdzie.

Ten symboliczny moment pokazuje głębokie rozwarstwienie w polskiej gospodarce, gdzie tradycyjny przemysł zmaga się z poważnymi trudnościami, podczas gdy niektóre sektory notują bezprecedensowe wzrosty wynagrodzeń. Dodatkowo, rząd wycofuje się z planów oskładkowania umów cywilnoprawnych i odkłada reformę podatku Belki, co świadczy o ostrożnym podejściu do zmian systemowych w obliczu gospodarczych wyzwań.

Upadek Rafako, spółki z 30-letnią historią obecności na giełdzie i zadłużeniem przekraczającym 1,4 miliarda złotych, może mieć daleko idące skutki społeczne. Bezpośrednio zagrożonych jest około 900 miejsc pracy, ale konsekwencje mogą być znacznie szersze, wpływając na całe łańcuchy dostaw i lokalne społeczności związane z działalnością firmy.

Szczególnie niepokojący jest fakt, że problemy przedsiębiorstwa, mimo wcześniejszych deklaracji politycznych o jego strategicznym znaczeniu, nie znalazły skutecznego rozwiązania. Ta sytuacja może podważać zaufanie społeczne do możliwości skutecznej interwencji państwa w ratowanie strategicznych przedsiębiorstw i wpływać na postrzeganie stabilności miejsc pracy w sektorze przemysłowym.

Jednocześnie rekordowe wynagrodzenia w sektorze górniczym, choć imponujące w statystykach, mogą prowadzić do zwiększenia napięć społecznych i pogłębienia nierówności dochodowych. Podczas gdy górnicy cieszą się wysokimi premiami świątecznymi, ogólna kondycja polskiego przemysłu pozostaje słaba, z produkcją przemysłową spadającą o 1,5 procent rok do roku.

Ta dysproporcja może prowadzić do wzrostu frustracji w innych sektorach gospodarki, gdzie pracownicy nie mogą liczyć na podobne benefity. Dodatkowo, decyzja o odstąpieniu od oskładkowania umów cywilnoprawnych, choć korzystna dla niektórych pracodawców i pracowników, może utrwalać istniejące nierówności na rynku pracy i wpływać na długoterminowe bezpieczeństwo socjalne znacznej części społeczeństwa.