"Chciałem, by Warszawa była wielka". Wielka postać, wielki pomnik, wielce zaniedbany
„Chciałem, by Warszawa była wielka”, mówił Stefan Starzyński, prezydent stolicy tuż przed kapitulacją. Wielka jest i pomnik jego jest wielki. Problem tylko w tym, że wielce zaniedbany. Odchody gołębi i psów walają się koło postaci, której należy się ogromny szacunek.
Pomnik świeżo po umyciu
Niestety pomnik straszy odchodami zarówno gołębi od góry, jak i psów od dołu. Mieszkańcy nie są łaskawi dla prezydenta, a władze myją pomnik dwa razy do roku przy okazji dużych świąt państwowych. Mieszkańcom trudno jednak się dziwić, bo pomnik w teorii miał przedstawiać prezydenta pochylającego się nad losem Warszawy, nad jej mapą. Niestety wygląda, jak ogromny facet w sukience, bo mapa i postać zlały się w jedno. Nie jest więc ani ładny, ani nawet czysty. A stoi w lokalizacji, gdzie przewijają się miesięcznie tysiące turystów, którzy później swoimi fotografiami, relacjami i opowiadaniami wystawiają wizytówkę Warszawie. Wizytówkę smutną, bo naznaczoną odchodami.
Stefan Starzyński nie tylko był ostatnim prezydentem Warszawy, ale też prezydentem, któremu Warszawa, przynajmniej ta przedwojenna, wiele zawdzięcza. Tylko podczas pięciu lat swoich rządów wybudował 100 000 mieszkań z pełną infrastrukturą, 30 szkół i wyremontował kilkadziesiąt starych. Wykończył i oddał do użytku m.in.: Muzeum Narodowe, Dom turysty, halę targową na Żoliborzu i szpital Przemienienia Pańskiego. Wyremontował i zrewitalizował Pałac Blanka, Arsenał, Pałac Brühla, odkrył średniowieczne mury Warszawy. Założył też wiele muzeów m.in.: muzeum na Zamku Warszawskim i Muzeum Piłsudskiego w Belwederze, przygotował projekt budowy mostu Piłsudskiego i sieci metra, zmodernizował trasę wylotówek Warszawy, a także siedmiu szpitali.
Redaktor naczelny portalu. Absolwent Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Wieloletni dziennikarz IT i recenzent programów i gier komputerowych. Kocha Warszawę, książki i kino.