Zmiany nazw ulic w sześciu dzielnicach. Inicjatorem zmian był prezydent Warszawy

Grzegorz Przemyk, Stanisław Pyjas, Danuta Siedzikówna „Inka”, Zbigniew Romaszewski, Bohaterowie z Kopalni „Wujek” i Komitet Obrony Robotników upamiętnieni, zgodnie z wszelkimi miejskimi procedurami. 4 lipca stołeczni radni podjęli uchwały w tej sprawie. Inicjatorem zmian był prezydent Warszawy.

Fot. Miasto Stołeczne Warszawa

– W marcu, przychylając się do licznych wystąpień warszawianek i warszawiaków zaproponowałem zmiany nazw sześciu warszawskich ulic. 4 lipca zapadły decyzje w tej sprawie. Grzegorz Przemyk, Stanisław Pyjas, Danuta Siedzikówna „Inka”, Zbigniew Romaszewski to postaci ważne dla naszej współczesnej historii, zasługujące na właściwe uhonorowanie. W nazewnictwie i przestrzeni naszego miasta upamiętnimy także  Bohaterów z Kopalni „Wujek” i Komitet Obrony Robotników – mówi Rafał Trzaskowski, Prezydent m.st. Warszawy.

I tak patronem dotychczasowej ul. Sylwestra Bartosika na Pradze-Południe, biegnącej w kierunku północnym od ulicy Stanisława Rogalskiego, został Grzegorz Przemyk, ul. Franciszka Bartoszka na Mokotowie, zlokalizowanej pomiędzy Aleją Wincentego Witosa a ulicą Czerniakowską – Stanisław Pyjas, ul. Małego Franka na Woli, pomiędzy ulicami Księcia Janusza i Erazma Ciołka – Danuta Siedzikówna „Inka”, a ul. Teodora Duracza na Bielanach, leżącej pomiędzy ulicami Władysława Broniewskiego i Stefana Żeromskiego – Zbigniew Romaszewski. Ul. Wincentego Pstrowskiego w Wesołej, zlokalizowanej pomiędzy ulicami Brata Alberta a Jagiellońską, nadano nazwę Bohaterów z Kopalni „Wujek”, a ul. 17 Stycznia we  Włochach, zlokalizowanej pomiędzy Aleją Krakowską a granicą z dzielnicą Mokotów – nazwę Komitetu Obrony Robotników.

Wcześniej zmiany zostały zaopiniowane przez Zespół Nazewnictwa Miejskiego i Komisję ds. Nazewnictwa Miejskiego Rady m.st. Warszawy, wypowiadały się także rady dzielnic.

Uchwały wejdą w życie po 14 dniach od publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego.

Grzegorz Przemyk ur. 17 maja 1964 r. i  zm. 14 maja 1983 r. w Warszawie. Poeta, syn poetki Barbary Sadowskiej i Leopolda Przemyka. Uczeń XVII LO im. Frycza Modrzewskiego.

12 maja 1983 r. został zatrzymany przez milicję na Placu Zamkowym w Warszawie, kiedy wraz z kolegami świętował zdaną maturę. Wraz z nim zatrzymano kolegę Cezarego Filozofa. Nie mieli przy sobie dokumentów. Przemyk został zabrany do pobliskiego komisariatu MO przy ul. Jezuickiej 1/3, gdzie został pobity przez 3 funkcjonariuszy. Po powrocie do domu zaczął odczuwać bardzo silne bóle w rejonie brzusznym. Karetka zabrała go do szpitala, gdzie zmarł po dwóch dniach od pobicia. 19 maja biskup Władysław Miziołek odprawił mszę za Grzegorza Przemyka w kościele pw. św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu.  Ze względu na okoliczności śmierci Przemyka i osobę jego matki pogrzeb stał się manifestacją antykomunistyczną, pierwszą tak wielką od czasu wprowadzenia stanu wojennego.

Stanisław Pyjas, ur. 4 sierpnia 1953 r. w Gilowicach, zm. 7 maja 1977 r. w Krakowie. Ukończył LO im. Mikołaja Kopernika w Żywcu (1972); student Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Filologii Polskiej (od 1972), Wydz. Filozofii (od 1975).

W latach 1975-1976 współtwórca i członek nieformalnej grupy studentów polonistyki, zwanej Anarchistami; po czerwcu 1976 współorganizator protestów przeciw represjom wobec robotników Radomia i Ursusa, zbierał pieniądze i podpisy pod Listem do Sejmu PRL ws. powołania komisji parlamentarnej do zbadania przypadków łamania praworządności; 1976-1977 współpracownik KOR. W kwietniu 1977 poddany prowokacji, 5 maja 1977 złożył skargę w tej sprawie w Prokuraturze Rejonowej Kraków-Podgórze. 7 maja 1977 rano znaleziono zwłoki Stanisława Pyjasa w bramie kamienicy przy ul Szewskiej w Krakowie. Jego śmierć wywołała masowe demonstracje studenckie, tzw. Czarne Juwenalia, zakończone 15 maja 1977 Czarnym Marszem, po którym pod Wawelem odczytano deklarację założycielską SKS. Dotychczasowe śledztwa z 1977 i 1991 w sprawie przyczyn śmierci S. Pyjasa umorzono; w 2008 rozpoczęto kolejne. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

Danuta Siedzikówna,  ur. 3 września 1928 r. w Guszczewinie, zm. 28 sierpnia 1946 r. w Gdańsku.  Córka leśnika z niewielkiej wsi Guszczewina na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W 1940 roku jej ojciec został aresztowany i wywieziony na Syberię. Opuścił ZSRR wraz z armią Andersa i zmarł w Teheranie jako komendant obozu dla polskich uchodźców. Matka konspirowała, za co została aresztowana i zgładzona przez Gestapo w 1943 roku.

Inka, wraz z siostrą dołączyły do AK. Danuta pełniła funkcję łączniczki pracując w nadleśnictwie w Narewce. W czerwcu 1945 została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa za kontakty z oddziałami AK. Wkrótce po aresztowaniu została odbita z rąk komunistów przez oddział 5. Brygady Wileńskiej dowodzonej przez mjr. Łupaszkę. Później była sanitariuszką w jednym ze szwadronów i przeniosła się na Pomorze, gdzie uczestniczyła w napadach na posterunki i patrole UB, milicji i KB W.

Aresztowana w Gdańsku 20 lipca 1946

Niezależny portal Warszawa w Pigułce. Wydawca i właściciel: Capital Media S.C. ul. Grzybowska 87, 00-844 Warszawa
Kontakt z redakcją: [email protected]
Copyright © 2023 Niezależny portal warszawawpigulce.pl  ∗  Wydawca i właściciel: Capital Media S.C. ul. Grzybowska 87, 00-844 Warszawa
Kontakt z redakcją: [email protected]