ZUS wydał komunikat chodzi o sytuację finansową Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Zgodnie z najnowszymi prognozami dotyczącymi przychodów i wydatków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS) na okres 2024–2028, sytuacja funduszu wydaje się być stabilna, bez obaw o upadek systemu.

Mimo to, roczne saldo Funduszu systematycznie się zmniejsza. W każdym z trzech scenariuszy, deficyt FUS w 2028 roku jest wyższy niż w 2024 roku:

W scenariuszu umiarkowanym – wzrost o 30,1 mld zł (z prognozowanego deficytu 71,1 mld zł w 2024 r. do 101,2 mld zł w 2028 r.).
W scenariuszu pesymistycznym – wzrost o 44,3 mld zł (z prognozowanego deficytu 80,5 mld zł w 2024 r. do 124,8 mld zł w 2028 r.).
W scenariuszu optymistycznym – wzrost o 19,0 mld zł (z prognozowanego deficytu 63,6 mld zł w 2024 r. do 82,6 mld zł w 2028 r.).

Aktualnie kondycja FUS jest bardzo dobra. Jego zdolność do pokrywania wydatków na świadczenia ze składek utrzymuje się na rekordowo wysokim poziomie: 85% w 2022 r. i około 84% w 2023 r. Prognozy wskazują na utrzymanie tej stabilności w nadchodzących latach. Lekki spadek w pokryciu jest głównie wynikiem zbliżającego się okresu, gdy osoby urodzone w okresie powojennego boomu demograficznego osiągną wiek emerytalny.

W Polsce funkcjonuje zreformowany system emerytalny, który ściśle wiąże wysokość emerytury z sumą odprowadzonych składek emerytalnych i przewidywanym okresem pobierania świadczenia przez ubezpieczonego. Reforma ta zapobiegła generowaniu przez państwo niepokrywalnych długów na przyszłość, mimo przewidywanego pogorszenia struktury demograficznej kraju. W związku z tym, starzenie się społeczeństwa nie stanowi poważnego zagrożenia dla finansowej stabilności polskiego systemu emerytalnego, w porównaniu do innych krajów.

Polski system emerytalny nie stoi na krawędzi bankructwa. Błędne przekonanie o jego zagrożeniu wynika z braku zrozumienia jego mechanizmów. Stabilność finansową i wypłacalność systemu w dłuższej perspektywie potwierdzają raporty niezależnych organizacji, takich jak Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz Komisja Europejska.

Raport OECD „Pensions at a Glance 2021” wskazuje, że udział publicznych wydatków emerytalno-rentowych w PKB Polski w 2019 roku wynosił 10,6%, a prognozy na 2060 rok przewidują podobny poziom – 10,8%. W porównaniu, w innych krajach przewiduje się znaczny wzrost obciążeń związanych z wydatkami emerytalnymi, na przykład w Belgii o 25%, a w Czechach, Irlandii, Słowenii, Nowej Zelandii, na Słowacji i Węgrzech nawet o 50-70%, co oznacza kilka punktów procentowych PKB.

Takie dane potwierdzają, że polski system emerytalny, mimo wyzwań demograficznych, pozostaje stabilny i zdolny do sprostania przyszłym obciążeniom finansowym.