Jest data pogrzebu generała Ścibora-Rylskiego

„Zgodnie z wolą generała msza święta odprawiona zostanie w kościele św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie. Po nabożeństwie generał zostanie odprowadzony do rodzinnego grobu na powązkowskim cmentarzu” – informuje Urząd Miasta. Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się 10 sierpnia o godzinie 13.00.

Od środy, 8 sierpnia, w siedzibie Urzędu m.st. Warszawy (pl. Bankowy 3/5, 1 piętro, sala 131) zostanie wystawiona księga kondolencyjna poświęcona pamięci gen. Zbigniewa Ścibor-Rylskiego.

Warszawiacy będą mogli dokonywać wpisów w środę, 8 sierpnia, w godz. 10.00-16.00 oraz od czwartku do piątku, 9-10 sierpnia w godz. 8.30-16.00.

Księga kondolencyjna została również udostępniona mieszkańcom przez Związek Powstańców Warszawskich (ul. Długa 22, 1 piętro, sala wystawowa), do czwartku, 9 sierpnia, w godz. 11.00-17.00.

Zbigniew Ścibor-Rylski urodził się 10 marca 1917 r. w Browkach na Ukrainie, po zdobyciu Kijowa przez wojska polskie wraz z rodziną wrócił do Polski. Po maturze wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa, którą ukończył jako prymus w 1939 r. Otrzymał przydział do I Pułku Lotniczego Warszawa Okęcie, który w dniu 6 września 1939 r. został ewakuowany na południowy-wschód i dołączył do samodzielnej grupy operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga. Brał udział w walkach pod Mrozami, Łęczną, Adamowem, Kockiem.

Po kapitulacji grupy gen. Kleeberga, spowodowanej brakiem amunicji, wywieziony do Kielc, następnie do obozu w Stargardzie, a stamtąd na roboty w Horoście, Strossdorfie i Piritz, skąd udało mu się uciec 1 lipca 1940 r. Po przybyciu do Warszawy 1 września 1940 r., wstąpił do ZWZ-AK, gdzie otrzymał przydział do grupy przyjmowania zrzutów. 20 czerwca 1943 r. został wysłany do Kowla, gdzie dowódcą okręgu był płk Bobiński PS. „Luboń”. Po powołaniu 1 stycznia 1944 r. 27. Wołyńskiej Dywizji AK został dowódcą II kompanii 50 pułku pp. Batalionu „Sokoła”. Przeszedł cały szlak bojowy dywizji. W lipcu 1944 r. został wezwany do Warszawy, 1 sierpnia 1944 r. otrzymał przydział do batalionu „Czata-49”, zgrupowania „Radosław”. Walczył na Woli, Muranowie, Stawkach i Starym Mieście. W całej kampanii był trzykrotnie ranny.

Aktywny członek Komitetu Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego, organizował środowisko „Czaty-49”. W 1989 r. założył Związek Powstańców Warszawskich.  Był członkiem Komitetu Budowy Pomnika Państwa Podziemnego AK, członkiem Rady Kombatanckiej przy Urzędzie ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Rady Kombatanckiej przy Prezydencie RP. Brał udział w pracy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Od 2006 r. był członkiem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. 7 maja 2005 roku został mianowany do stopnia generała brygady w stanie spoczynku.