Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski kończy dziś 49 lat

Dziś 49. urodziny obchodzi Rafał Trzaskowski. Urodził się 17 stycznia 1972 w Warszawie. Od 22 listopada 2018 sprawuje urząd prezydenta Warszawy.

Rafał Kazimierz Trzaskowski (ur. 17 stycznia 1972 w Warszawie) – polski polityk i politolog, specjalista w zakresie spraw europejskich, od 2018 prezydent miasta stołecznego Warszawy. Kandydat na urząd prezydenta RP w drugich wyborach w 2020.

Doktor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki, poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2009–2013), w latach 2013–2014 minister administracji i cyfryzacji, w latach 2014–2015 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2018), od 2017 wiceprzewodniczący Europejskiej Partii Ludowej, od 2020 wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej.

Rodzina

Jego pradziad Bronisław Trzaskowski był językoznawcą, nauczycielem i dyrektorem szkoły w Tarnowie, zakładał pierwsze żeńskie gimnazja w Polsce.

Rodzicami Rafała Trzaskowskiego byli pianista i kompozytor jazzowy Andrzej Trzaskowski oraz Teresa z domu Arens. Jego ciotka, siostra matki Izabella Skrońska była łączniczką Komendy Głównej Armii Krajowej w powstaniu warszawskim. Jego brat przyrodni Piotr Ferster był dyrektorem Piwnicy pod Baranami w Krakowie.

Młodość i wykształcenie

W 1980 Rafał Trzaskowski zagrał w serialu telewizyjnym Nasze podwórko.

Przed wyborami w 1989, będąc uczniem XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie, zgłosił się jako wolontariusz do pomocy w biurze stołecznego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność“ w kawiarni „Niespodzianka” przy placu Konstytucji 6. Pracował jako tłumacz języka angielskiego i wspierał m.in. wizytującego Polskę przedstawiciela amerykańskiego stanu Michigan, dzięki któremu uzyskał później kilkumiesięczne stypendium i dyplom Cranbrook-Kingswood High School w Bloomfield Hills (1990–1991). Maturę zdał w 1991.

Absolwent stosunków międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1996). Ukończył także filologię angielską na Wydziale Neofilologii UW (1996) i studia europejskie w Kolegium Europejskim w Natolinie (1997). Był stypendystą Uniwersytetu Oksfordzkiego (1995) oraz paryskiego Instytutu Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem (2002). W 2004 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie pracy pt. Dynamika reformy instytucjonalnej w Unii Europejskiej przygotowanej pod kierunkiem prof. dr. hab. Stanisława Parzymiesa.

Deklaruje znajomość pięciu języków obcych (angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, rosyjskiego i włoskiego.

Działalność zawodowa

Od 1995 pracował jako tłumacz symultaniczny. W tamtym czasie pracował również jako nauczyciel języka angielskiego. W 1998 został wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej, a w 2002 w Collegium Civitas. W latach 2000–2001 był doradcą sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej Jacka Saryusza-Wolskiego. Od 2002 pracował też jako analityk w Centrum Europejskim Natolin. W pracy zawodowej zajął się m.in. teorią integracji europejskiej i stosunków międzynarodowych.

Działalność polityczna do 2018

W latach 2004–2009 był doradcą delegacji Platformy Obywatelskiej w Parlamencie Europejskim (PE). W 2009 z listy tego ugrupowania w okręgu warszawskim uzyskał mandat eurodeputowanego VII kadencji, zdobywając 25 178 głosów. W kampanii wyborczej wspierali go m.in. Tomasz Karolak, Grzegorz Turnau i Michał Żebrowski. W PE VII kadencji został członkiem frakcji Europejskiej Partii Ludowej i wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Konstytucyjnych. Pracował również w Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. W 2010 był szefem sztabu wyborczego Hanny Gronkiewicz-Waltz w trakcie kampanii samorządowej.

20 listopada 2013 premier Donald Tusk zapowiedział jego nominację na stanowisko ministra administracji i cyfryzacji. Został powołany na ten urząd przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 27 listopada 2013 (z mocą od 3 grudnia 2013). Złożył w związku z tym mandat eurodeputowanego.

Zakończył urzędowanie w dniu zaprzysiężenia rządu Ewy Kopacz 22 września 2014. W nowym rządzie 24 września 2014 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych odpowiedzialnego za sprawy europejskie. Równolegle pełnił również funkcję pełnomocnika Prezesa Rady Ministrów ds. Rady Europejskiej.

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO w okręgu krakowskim. Otrzymał 47 080 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji. W Sejmie został wiceprzewodniczącym Komisji do Spraw Unii Europejskiej. W 2016 został członkiem zarządu krajowego PO. W listopadzie tego samego roku został powołany na funkcję ministra spraw zagranicznych w gabinecie cieni utworzonym przez Platformę Obywatelską. 29 marca 2017 został wiceprzewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej.

Prezydent Warszawy

W listopadzie 2017 został przedstawiony jako wspólny kandydat Platformy Obywatelskiej i partii Nowoczesna na prezydenta Warszawy w wyborach samorządowych w 2018. W głosowaniu z października 2018 zwyciężył w I turze, zdobywając 56,67% (505 187 głosów). W związku z wyborem na urząd prezydenta miasta wygasł jego mandat poselski. Urzędowanie rozpoczął po zaprzysiężeniu 22 listopada 2018.

18 lutego 2019 podpisał przygotowaną przez Stowarzyszenie Miłość Nie Wyklucza Deklarację LGBT+, zakładającą realizację w stolicy postulatów społeczności LGBT+ w zakresie bezpieczeństwa, edukacji, kultury i sportu, pracy i administracji, w tym m.in. reaktywację hostelu interwencyjnego dla osób LGBT+ będących w trudnej sytuacji życiowej, patronat prezydenta Warszawy nad Paradą Równości, wprowadzenie edukacji antydyskryminacyjnej i seksualnej zgodnej ze standardami WHO czy powołanie pełnomocnika Prezydenta m.st. Warszawy ds. Społeczności LGBT+.

Podpisanie tego dokumentu spotkało się z krytyką niektórych środowisk politycznych (m.in. PiS), pozarządowych oraz medialnych, zwłaszcza o profilu katolickim, konserwatywnym i prawicowym. Krytyczne stanowisko wobec Deklaracji LGBT+ wydała również Konferencja Episkopatu Polski i Rzecznik Praw Dziecka Mikołaj Pawlak. Odmienne stanowisko zaprezentował Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar, który wypowiedział się przychylnie o podpisanym dokumencie.

W 2019 Rafał Trzaskowski był uczestnikiem spotkania Grupy Bilderberg.

W lutym 2020 został wybrany przez radę krajową Platformy Obywatelskiej na wiceprzewodniczącego partii. Od lutego 2020 współtworzył sztab wyborczy Małgorzaty Kidawy-Błońskiej.

W czerwcu 2020 podpisał porozumienie o przystąpieniu Warszawy, jako pierwszego miasta w Polsce, do programu Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju „Zielone Miasta“.

Wybory prezydenckie w 2020

15 maja 2020, po uprzedniej rezygnacji kandydatki Koalicji Obywatelskiej, Rafał Trzaskowski został przedstawiony jako przyszły kandydat KO w wyborach prezydenckich w tym samym roku. Po złożeniu 1,6 mln podpisów poparcia 12 czerwca został zarejestrowany przez Państwową Komisję Wyborczą jako kandydat na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Hasło jego kampanii wyborczej to Silny prezydent, wspólna Polska.

Wkrótce po ogłoszeniu swojej kandydatury stwierdził, że „czas powiedzieć dość, władzy, która próbuje nas dzielić. Wszyscy powinniśmy być razem. Trzeba powiedzieć dość nienawiści, kłamstwu, hejtowi”. Stwierdził równocześnie, że nie będzie „prezydentem totalnej opozycji”. Wskazywał, że „prezydent kraju powinien patrzeć władzy na ręce; powinien być partnerem rządzących, a nie ich instrumentem”, a jednocześnie „prezydent musi współpracować z rządem, jeżeli rząd chce wzmacniać Polskę”.

W ramach swojego programu wyborczego Nowa Solidarność przedstawił m.in. propozycję podniesienia kwoty wolnej od podatku, propozycję utworzenie funduszu Inwestycje za rogiem skierowanego do małych miejscowości i miast, którego celem będzie „rozpędzenie gospodarki i impuls do powstania nowych miejsc pracy, blisko ludzi”. Krytykował wielkie inwestycje prowadzone przez rząd PiS, takie jak budowa Centralnego Portu Komunikacyjnego czy przekop Mierzei Wiślanej, nazywając je „gigantomanią” i twierdząc, że rząd powinien skoncentrować się przede wszystkim na poprawie sytuacji Polaków „tu i teraz”.

Postulował większą samodzielności finansową dla samorządów, zwiększenie nakładów na służbę zdrowia, podwyżki dla nauczycieli, usprawnienia w rozliczaniu VAT, „ustawę skromnościową” mającą ograniczać zarobki w zarządach spółek kontrolowanych przez Skarb Państwa, wzmocnienie bezpieczeństwa żywnościowego kraju (poprzez zwiększenie skupu interwencyjnego oraz prywatnego przechowalnictwa produktów rolno-spożywczych), aktywizację seniorów. Opowiedział się za prawem kobiet do zdrowia, bezpieczeństwa, odpowiedzialnego macierzyństwa i równości ekonomicznej. Jego żona Małgorzata Trzaskowska zapowiedziała, że jako Pierwsza Dama zostanie rzeczniczką kobiet. W zakresie polityki zagranicznej Rafał Trzaskowski opowiedział się za utrzymywaniem pozytywnych relacji z USA, przy równoczesnym odbudowaniu relacji z Niemcami i Francją w ramach Trójkąta Weimarskiego.

Zapowiedział zawetowanie każdej ustawy podnoszącej wiek emerytalny oraz każdej ustawy podnoszącej podatki. Zaproponował emeryturę wolną od podatku oraz dodatek 200 złotych do emerytury dla kobiet za każde dziecko. W zakresie polityki rodzinnej zapowiedział utrzymanie programu 500+, który nazwał „filarem naszej polityki społecznej”, a także zorganizowanie bezpłatnej opieki dla dzieci poprzez rozwój publicznej sieci żłobków i przedszkoli. Zapowiedział wdrożenie przez państwo bezpłatnego programu zapłodnienia in vitro dla poprawienia sytuacji demograficznej oraz więcej tanich mieszkań gminnych. Zapowiedział także, że każda rodzina będzie mogła uzyskać do 10 tys. złotych na inwestycje energetyczne dla gospodarstw domowych, czyli na tzw. ekoremonty – np. wymianę okien, ocieplenie budynku, montaż paneli fotowoltaicznych. Zapowiedział przywrócenie programu Mieszkanie dla Młodych oraz stworzenie funduszu stypendialnego dla najzdolniejszej młodzieży z małych i średnich miast.

Dziennikarze TVP w czasie kampanii zadawali Rafałowi Trzaskowskiemu pytania dotyczące m.in. jego życia prywatnego, w tym udziału jego dzieci w pierwszej komunii świętej. Rafał Trzaskowski odpowiadał krytyką upolitycznionej TVP: „Widzimy nieprawdopodobny atak, który czasami przybiera dosyć groteskowe postaci, jest go tak strasznie dużo. (…) Jak widzę pytania, które zadają mi dziennikarze TVP Info i one koncentrują się tylko na mnie, to myślę, że chyba panika po drugiej stronie jest całkiem spora”. W maju 2020 stwierdził, że TVP Info „szczuje jednych na drugich” i postulował jej likwidację oraz przeznaczenie środków z jej utrzymania na inne cele.

W przeprowadzonej 28 czerwca 2020 pierwszej turze głosowania Rafał Trzaskowski zajął drugie miejsce, zdobywając 5 917 340 głosów, co stanowiło 30,46% głosów ważnych. Wszedł do drugiej tury głosowania wraz z ubiegającym się o reelekcję Andrzejem Dudą, który otrzymał 43,50% głosów ważnych.

Spośród kandydatów, którzy nie przeszli do drugiej tury, oddanie na niego głosu zadeklarowali bądź zasugerowali Robert Biedroń, Szymon Hołownia i Władysław Kosiniak-Kamysz. Oprócz partii związanych z Koalicją Obywatelską (PO, Nowoczesnej, iPL, Zielonych, SDPL i WiR), w pierwszej turze oficjalnego poparcia udzieliło mu także SD, a w drugiej turze ponadto UED, LPR i TR.

Przed II turą nie doszło do debaty pomiędzy kandydatami, ponieważ początkowo Andrzej Duda nie przyjął zaproszenia na zaplanowaną 2 lipca 2020 debatę zorganizowaną przez TVN24, Onet.pl i Wirtualną Polskę, a następnie Rafał Trzaskowski nie stawił się na debacie organizowanej przez TVP (w której odbyła się debata wszystkich 11 kandydatów przed I turą, skrytykowana przez obserwującą procesy wyborcze międzynarodową organizację OBWE), określając ją jako „ustawkę” oraz „wiec wyborczy PiS”. Odpowiadał natomiast w Lesznie w ramach Areny Prezydenckiej na pytania dziennikarzy z kilkunastu zróżnicowanych profilowo redakcji.

W drugiej turze głosowania z 12 lipca 2020 otrzymał 10 018 263 głosy, co stanowiło 48,97% głosów ważnych. Tym samym przegrał ze swoim konkurentem.

Życie prywatne

W czerwcu 2002 ożenił się z Małgorzatą Miszkurką. To absolwentka Akademii Ekonomicznej w Katowicach, zatrudniona w latach 2007–2019 w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy, gdzie zajmowała się m.in. promocją miasta oraz pracowała w Biurze Rozwoju Gospodarczego (w związku z wyborem jej męża na prezydenta Warszawy zrezygnowała z pracy w stołecznym ratuszu i w kwietniu 2019 otrzymała urlop bezpłatny). Mają dwoje dzieci: Aleksandrę (ur. 2004) i Stanisława (ur. 2009).

Jeździ na nartach i uprawia windsurfing. Mieszka z rodziną na Kabatach w warszawskiej dzielnicy Ursynów.