Tak wyglądałaby Marszałkowska, gdyby przywrócić jej dawny blask. To możliwe! [WIZUALIZACJE]

PLAN ZAGOSPODAROWANIA CENTRUM WARSZAWY

Obowiązujący Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla tego terenu zdaje się zapominać o ludzkiej skali i otwarciu tego terenu dla mieszkańców. Tendencje zachodnich stolic europejskich, których celem od dłuższego czasu jest faworyzowanie ruchu pieszego i przestrzeni publicznych, kosztem ruchu samochodowego oraz betonowych pustyń, nie mają swojego odbicia w obecnych planach rozwoju dla obszaru centrum miasta. Aktualnie możliwa forma zabudowy, zakładająca budowę wieżowców, jest silnie podporządkowana działaniom deweloperów, których interesy zazwyczaj nie pokrywają się z założeniami harmonijnego rozwoju centrum miasta, kształtowania różnorodnych funkcji oraz spójnych form zabudowy dopasowanych do skali jednostki. Nasz projekt urbanistyczno-architektoniczny zakłada dogęszczenie obecnie opustoszałych, niezabudowanych obszarów w samym centrum miasta, które mogłyby stać się atrakcyjnym, różnorodnym miejscem, z pewnością pretendując do miana wizytówki Warszawy.

Nowy projekt urbanistyczno-architektoniczny, inspirowany Warszawą sprzed drugiej wojny światowej, powstał w oparciu o wykorzystanie różnorodnych form zabudowy. Na miejscu dawnych kwartałów kamienic proponujemy przywrócenie zabudowy mieszkaniowej. Ze względu na dużą wartość historyczno-kulturową, częścią planu jest odbudowa replikami przedwojennej zabudowy. Wybrane zostały obiekty spełniające założenia nowego zespołu. W celu utrzymania jednorodnej wysokości, do części kamienic zaprojektowane zostały nadbudowy. Obiekty zabudowy historycznej uzupełnione zostały nowoczesnymi plombami architektonicznymi. Ponadto, na miejscu dawnych terenów kolejowych, wzdłuż Alei Jerozolimskich zaprojektowane zostały zupełnie nowe kwartały zabudowy, z różnorodnymi funkcjami: usług, kultury czy administracji.

FUNKCJE ZABUDOWY

Centrum Warszawy składa się z wielu różnorodnych funkcji (hotelowa, biurowa, mieszkaniowa, edukacyjna, religijna itp.). Wzajemnie się przeplatając, generują one życie miejskie dzień i noc. Jednym z problematycznych miejsc śródmieścia jest ścisłe otoczenie Pałacu Kultury. Olbrzymia przestrzeń znajdująca się wokół niego, w chwili obecnej jest przestrzenią chaotyczną i niezdefiniowaną. Proponowana koncepcja zakłada dogęszczenie oraz częściowe odtworzenie przedwojennej struktury urbanistycznej śródmieścia. W obszarze opracowania mają powstać obiekty mieszkaniowe, biurowe, usługowe, konferencyjne i kulturalne. Obiekty publiczne generujące różnego rodzaju wydarzenia oraz usługi znajdujące się w parterach obiektów mieszkaniowych, mają na celu przyciągnięcie mieszkańców do obszaru, w którym w chwili obecnej znajduje się olbrzymia betonowa pustynia.

Zagęszczenie niewysokiej zabudowy sprzyja tworzeniu przyjaznych przestrzeni dopasowanych do skali człowieka. Ma to również wpływ na nowy odbiór Pałacu Kultury i Nauki. Poprzez stosunkowo wąskie ulice i kameralne place ograniczamy jego dominację w polu widzenia przechodniów. Jednocześnie wciągamy go w nową tkankę miejską, dając mu drugie życie.

Układ drogowy został zaprojektowany w sposób traktujący pieszych i rowerzystów priorytetowo. Zastosowano szereg elementów spowalniających i ograniczających ruch aut (szykany, ulice jednokierunkowe). Zredukowano także ilość miejsc parkingowych naziemnych i poprzedzielano je zielenią urządzoną. Wszystkie te zabiegi sprawiają, że ulice nie są zdominowane przez samochody, co przekłada się na zmniejszenie hałasu, zanieczyszczeń oraz zachęca do spacerów.

Projekt zakłada zachowanie maksymalnej ilości istniejącej zieleni. Na obszarze opracowania znajduje się duże założenie parkowe (Park Świętokrzyski), które stanowi główną strefę zieloną wokół Pałacu Kultury. Nowe założenie zakłada pielęgnację istniejącej roślinności oraz rozszerzenie jej o nowe obszary zieleni miejskiej (skwery,

szpalery drzew, zieleń rekreacyjną, wewnętrzne ogrody kwartałów zabudowy). Projekt zakłada otulenie monumentalnego gmachu pałacu różnorodną florą, aby uczynić jego otoczenie atrakcyjnym dla odwiedzających. Wszystkie ciągi piesze umożliwiać mają komunikację wśród zieleni co sprawi, że przestrzeń stajnie się przytulna i przyjazna. Zieleń pełni również funkcję kompozycyjną, podkreślając place i wyznaczając pasaże piesze.

KONKURS NA PLAC CENTRALNY

Wyniki niedawnego Konkursu na Plac Centralny potwierdzają nasze uwagi. Trzy z pięciu wyróżnionych prac starała się w jakiś sposób ograniczyć lub podzielić przestrzeń Placu. Jednoznacznie wskazuje to na jego przeskalowanie. Tak wielki i otwarty Plac Centralny tylko podkreśla i wzmacnia monumentalizm górującego nad nim gmachu PKiN. Zwraca na to uwagę jedna z wyróżnionych prac, starająca się zniwelować monumentalność PKiN poprzez zasłonięcie go swego rodzaju mgłą wytworzoną przez dysze zagłębione w posadzce. Nie jest to jednak możliwe przy takiej skali Placu. Proponowany przez nas projekt neguje potrzebę tworzenia kolejnego ogromnego i pustego placu przeznaczonego pod masowe imprezy oraz publiczne zgromadzenia, gdy w najbliższym otoczeniu Placu Centralnego, znajdują się już przestrzenie przeznaczone dla tego typu wydarzeń – Plac Piłsudskiego czy obecnie niezagospodarowany Plac Konstytucji. Oba te place sprawdziły się w tej roli w przeszłości i z pewnością wyczerpują zapotrzebowanie na tego typu funkcje w ścisłym centrum miasta.

Z powyższych punktów wynika, że proponowana zmiana MPZP w lepszy i pełniejszy sposób przyczyni się do realizacji polifunkcyjnego i pełnego życia centrum miasta.

ZMIANA MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO

Zważywszy na społeczne zainteresowanie debatą odnośnie Placu Centralnego należy zauważyć, że projekt MPZP w rejonie PKiN nie został poprzedzony publiczną debatą i Urząd nie wziął pod uwagę opinii mieszkańców o bodaj najważniejszym terenie w centrum ich miasta. Standardowa procedura wyłożenia do publicznego wglądu nie jest wystarczająca w przypadku tak istotnego obszaru. Z tego powodu konieczne jest szczególnie uważne odniesienie się przez Prezydenta m. st. Warszawy do niniejszego wniosku o zmianę MPZP. Zagęszczenie zabudowy ma tez korzystny wpływ na redukcję dominacji przestrzennej PKiN z punkt widzenia pieszego. Dodatkowym atutem będą przyjemniejsze przestrzenie dla mieszkańców.