14 lutego powstała Armia Krajowa

„W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia, i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił – aż do ofiary życia mego. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało. Tak mi dopomóż Bóg.” ~ Przysięga żołnierzy wstępujących do Armii Krajowej

14 lutego to nie tylko święto zakochanych. Tego dnia założono Armię Krajową – zakonspirowaną formację zbrojną polskiego podziemia, która działała na terenie okupowanej Polski w latach 1942-1945.

Nie była to jednak pierwsza tego typu organizacja. Jeszcze podczas oblężenia Warszawy, 27 września 1939, powołano Służbę Zwycięstwu Polski podległa rządowi RP na uchodźstwie. 13 listopada tego samego roku rozwiązano SZP i założono Związek Walki Zbrojnej. Było to konsekwencją raportu Michała Tokarzewskiego, w którym to informował o powstaniu SZP i który złożył na ręce marszałka Rydza-Śmigłego. Ten przekazał go dalej do generała Sikorskiego. Generał Sikorski, jako Naczelny Wódz obawiał się braku kontroli nad SZP – Tokarzewski widział o zwierzchnictwie Sikorskiego, a mimo to raport przekazał marszałkowi Rydzowi-Śmigłemu. Powołano więc nową formację – Związek Walki Zbrojnej. 14 lutego 1942 roku przemianowano nazwę na Armię Krajową i dołączono kilka mniejszych organizacji, m.in.: Narodową Organizację Wojskową, Konfederację Narodu i Bataliony Chłopskie.