Śmiertelna choroba, którą możesz się zarazić w lesie. Lasy Państwowe ostrzegają [21.07.2023]

Lasy Państwowe podkreślają niebezpieczeństwo związane ze śmiertelną chorobą jaką możemy zarazić się będąc w lesie. Zaniedbanie leczenia może prowadzić do zgonu. Lasy Państwowe przypominają, że należy dokładnie myć wszystko, co ze sobą zabieramy.

Tasiemiec bąblowcowy, czyli Echinococcus granulosus, to drobny pasożyt, który jest przyczyną jednej z najgroźniejszych chorób pasożytniczych – bąblowicy. Choroba ta objawia się tworzeniem się bąblowców, czyli pęcherzy wypełnionych płynem, które mogą rozwijać się w różnych organach żywiciela, szczególnie w wątrobie i płucach.

Cykl życia tasiemca bąblowcowego jest skomplikowany i obejmuje różne gatunki zwierząt. Głównymi nosicielami są psy lub inne drapieżniki, które jedzą mięso zarażone bąblowcami. W przewodzie pokarmowym drapieżnika rozwija się dorosły tasiemiec, który następnie wydala jaja w kał gospodarza.

Te jaja mogą być połykane przez gospodarzy pośrednich, takich jak owce, bydło, kozy, świnie, a nawet ludzi, kiedy zbieramy i konsumujemy owoce prosto z krzewów. Jaja są wchłaniane do krwiobiegu i mogą podróżować do różnych organów, gdzie rozwijają się w bąblowce, tworząc torbiele.

Tak przebiega choroba

Bąblowica, choroba spowodowana przez tasiemca bąblowcowego, jeśli nie jest leczona, może prowadzić do poważnych powikłań, które są potencjalnie śmiertelne. Objawy bąblowicy mogą być różnorodne i zależą od lokalizacji i wielkości bąblowców. Mogą wystąpić bóle brzucha, nudności, wymioty, utrata masy ciała, a nawet żółtaczka. W przypadku bąblowców w płucach mogą wystąpić bóle klatki piersiowej, kaszel i trudności z oddychaniem. Torbiele mogą powiększać się, powodując uszkodzenie lub niewydolność narządów, na których się rozwijają. Jeżeli torbiel pęknie, może dojść do rozsiania pasożytów w organizmie, co prowadzi do rozwoju nowych torbieli.

Powikłania mogą obejmować problemy z funkcjonowaniem narządów, takich jak wątroba lub płuca, i mogą prowadzić do zgonu, jeśli nie zostaną odpowiednio leczone. W rzadkich przypadkach, torbiele mogą rozwijać się w mózgu, co jest stanem szczególnie groźnym i wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej.

Diagnoza opiera się na badaniu fizykalnym, historii medycznej i różnych badaniach obrazowych, takich jak ultrasonografia, tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI). Badanie krwi może również pomóc w wykryciu infekcji, pokazując obecność specyficznych przeciwciał.

Leczenie bąblowicy zależy od wielkości i lokalizacji bąblowców. Małe bąblowce mogą być monitorowane, podczas gdy większe torbiele mogą wymagać interwencji chirurgicznej, a nawet farmakoterapii. Leki przeciwpasożytnicze, takie jak albendazol, mogą być stosowane przed i po operacji, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu.

Zapobieganie bąblowicy polega głównie na utrzymaniu odpowiedniej higieny i unikaniu kontaktu z potencjalnie zakażonymi zwierzętami. Ważne jest również regularne odrobaczanie zwierząt domowych i unikanie spożywania surowego lub niedogotowanego mięsa.