Metropolitan – metro warszawskie przed wojną

Plany budowy „Metropolitanu” sięgają lat 20 XX wieku. Już 22 września 1925 r. ówczesne  władze Warszawy podjęły uchwałę o opracowaniu projektu kolei podziemnej. Planowano wybudowanie dwóch krzyżujących się linii, jednej (północno-południowej, biegnącej od Muranowa do pl. Unii Lubelskiej)i drugiej (wschodnio-zachodniej – łączącej Wolę z Pragą przez Wisłę).

Komisja do Budowy Kolei Podziemnej, działająca przy Zarządzie Miejskim 7 marca 1927 r. zatwierdziła plan budowy. W 1927 r. rozpoczęły się badania geologiczne . W 1929 roku został powołany Referat Kolei Podziemnej przy Biurze Budowy Dyrekcji Tramwajów Miejskich – organ odpowiedzialny za budowę metra. W 1930 roku został zatwierdzony projekt połączenia Dworca Głównego z Metropolitanem: zostało zaprojektowane przejście metra pod budowanym tunelem średnicowym PKP. Za nadzór prac odpowiadał inż. Józef Lenartowicz.

W latach 30.przyszedł Wielki Kryzys i zatrzymał prace. Referat zajmujący się metrem został zlikwidowany. Prezydent Warszawy Stefan Starzyński 14 listopada 1938 r. powołał Biuro Studiów Kolei Podziemnej, z Janem Kubalskim na czele. Zaktualizowano plany. Wydłużono linie północ-południe (z pl. Wilsona do pl. Unii Lubelskiej). Trasa metra miała przebiegać pod ulicą Puławską, pl. Zbawiciela, Dworcem Głównym, pl. Napoleona (współcześnie Powstańców Warszawy), pl. Piłsudskiego, pl. Teatralnym, pl. Krasińskich, pl. Muranowskim do pl. Wilsona. Trasa wschód-zachód przebiegała pod ul. Wolską do Dworca Warszawa Wschodnia, przechodząc nad Wisłą.

Plany budowy zakładały czas powstania na 35 lat, w czasie których miało powstać 7 linii metra, o łącznej długości 46 km! Prace przygotowawcze zaczęto w 1938 r. Plany ostatecznie przerwała wojna. Podczas Powstania Warszawskiego zaginęło mnóstwo planów, a materiały uległy zniszczeniu.