Pracodawca zwróci Ci za Twoje pranie. Jest warunek

W polskim prawie pracy istnieje ciekawe świadczenie, które jest często niezauważane przez pracowników – ekwiwalent za pranie odzieży roboczej. Ten dodatek do wynagrodzenia, zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego w Poznaniu, jest nieopodatkowany i nie wymaga od pracowników rozliczania się z jego wydania.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym, ustawodawca nie nakłada obowiązku dokumentowania przez pracowników kosztów związanych z praniem odzieży roboczej. Taka procedura byłaby zbyt skomplikowana i pracochłonna zarówno dla pracowników, jak i pracodawców. Dodatek ten jest więc traktowany jako „gratis” do wynagrodzenia bez konieczności dokładnego rozliczania wydatków.

Komu przysługuje ten dodatek? Zgodnie z art. 237 (7) Kodeksu pracy, pracodawca zobowiązany jest do dostarczenia pracownikom odzieży i obuwia roboczego w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko zniszczenia lub znacznego zabrudzenia odzieży własnej pracownika, lub gdy wymaga tego technologia, sanitarne przepisy lub przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy. Jeśli pracownik używa własnej odzieży roboczej, art. 237 (7) § 4 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca wypłaca mu ekwiwalent pieniężny.

Co istotne, ekwiwalent ten musi być ustalany indywidualnie dla każdego pracownika. Zgodnie ze stanowiskiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), środki pieniężne przekazane pracownikom na pranie odzieży roboczej muszą odzwierciedlać rzeczywiste koszty poniesione przez pracownika. Oznacza to, że pracodawca nie może ustalić jednolitej kwoty dla wszystkich pracowników, lecz musi uwzględnić indywidualne koszty prania odzieży roboczej każdego z nich.

Podsumowując, ekwiwalent za pranie odzieży roboczej jest dodatkowym świadczeniem, które może przysługiwać pracownikom w określonych sytuacjach. Jest to ważna forma rekompensaty za wydatki poniesione na utrzymanie odzieży roboczej, która ułatwia pracownikom radzenie sobie z kosztami związanymi z ich zawodową aktywnością. Pracodawcy powinni więc być świadomi tego obowiązku i stosować się do przepisów prawa pracy, ustalając ekwiwalent w sposób indywidualny i adekwatny do rzeczywistych kosztów.