Tina Turner nie żyje. „Królowa rock and rolla” miała 83 lata

Tina Turner zmarła „spokojnie, po długiej chorobie w swoim domu w Kusnacht niedaleko Zurychu w Szwajcarii” – przekazał jej rzecznik.

Tina Turner, a właściwie Anna Mae Bullock urodziła się 26 listopada 1939 w Nutbush w USA, ale posiadała także obywatelstwo Szwajcarii.

Mając 17 lat, została dostrzeżona przez Ike’a Turnera, lidera grupy Kings of Rhythm, który zwrócił uwagę na jej spontaniczny występ w klubie w St. Louis. Pod jego opieką szlifowała talent wokalny i występowała w lokalnych klubach, jednocześnie dorabiała jako pomoc w szpitalu. Wkrótce Turner zmienił nazwę zespołu Kings of Rhythm na The Ike and Tina Turner Revue, nadając piosenkarce nowy pseudonim artystyczny. Ich związek sceniczny zaowocował jednym z najbardziej znanych duetów rhythmandbluesowych, a także małżeństwem obojga artystów. Wylansowali przeboje, takie jak „A Fool in Love”, „River Deep – Mountain High” czy „Proud Mary”, za który odebrali nagrodę Grammy w kategorii „najlepsze wykonanie piosenki R&B przez grupę”. W 1966 wystąpili jako support przed koncertami The Rolling Stones w ramach trasy po Wielkiej Brytanii, z zespołem koncertowali także w 1969.

W 1975 wystąpiła w roli Kwasowej Królowej w filmie muzycznym Tommy. W latach 70. współpracowała także z Ann-Margret nad skeczami i piosenkami (m.in. utworem „Nutbush City Limits”), które wykonywały w jej programie telewizyjnym, ponadto występowała gościnnie w programie Cher. W 1978 rozwiodła się z Turnerem, a rozpad małżeństwa i problemy z tym związane zachwiały jej obiecująco rozwijającą się karierę, wskutek czego przez następne osiem lat pozostała w cieniu, nagrywając niezauważane płyty i śpiewając w klubach oraz kasynach. W 1981 wystąpiła gościnnie w programie Saturday Night Live, w którym zaśpiewała utwór „Hot Legs” w duecie z Rodem Stewartem. Niedługo później przyjęła propozycję supportowania grupy The Rolling Stones podczas ich trasy koncertowej po Ameryce Północnej.

W 1983 powróciła do studia, by nagrać nowe piosenki, m.in. cover utworu Ala Greena „Let’s Stay Together”. W tym czasie porzuciła nie tylko swój muzyczny styl, lecz także skromny wizerunek sceniczny na rzecz wizerunku megagwiazdy i symbolu seksu. W 1984 wydała album pt. Private Dancer, na którym znalazły się m.in. przeboje „What’s Love Got to Do with It”, „Private Dancer” (kompozycja Marka Knopflera) i „I Can’t Stand the Rain”. Płyta w pierwszym roku po premierze rozeszła się w nakładzie 8 mln egzemplarzy. Po wydaniu albumu Turner wyruszyła jako support w trasę koncertową Lionela Richiego pod hasłem „Can’t Slow Down”, poza tym nawiązała współpracę z Bryanem Adamsem, który napisał i wyprodukował dla niej przebój „It’s Only Love”. W tym okresie odrzuciła propozycję zagrania roli Shug Avery w Kolorze purpury (1985) Stevena Spielberga, jednocześnie wystąpiła jako Ciotka Entita w filmie George’a Millera Mad Max pod Kopułą Gromu , do którego dodatkowo nagrała utwór „We Don’t Need Another Hero”. W lutym 1985 odebrała trzy nagrody Grammy – dwie za „What’s Love Got to Do with It” (za nagranie roku i najlepszy wokalny występ kobiecy pop) oraz jedną za „Better Be Good to Me” (za Najlepszy żeński rockowy występ wokalny). Odbyła także swoją pierwszą solową, międzynarodową trasę – „Private Dancer Tour”, obejmującą 180 koncertów w Ameryce Północnej, Europie, Australii i Azji, oraz nagrała piosenkę „Tonight” w duecie z Davidem Bowiem, a także wystąpiła w duecie z Mickiem Jaggerem w koncercie charytatywnym Live Aid w Filadelfii. W 1986 zaśpiewała w koncercie charytatywnym Prince’s Trust na Wembley Arena w Londynie. W tym okresie nagrała szereg innych przebojów, z których do najbardziej znanych należały: „The Best” (cover utworu Bonnie Tyler), „Typical Male”, „Steamy Windows” i „It Takes Two” (duet z Rodem Stewartem). W 1988 zagrała koncert na stadionie Maracanã w Brazylii dla ponad 180 tys. widzów, czym ustanowiła rekord Guinnessa.

W 1991 zespół Ike & Tina Turner został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. W tym samym roku artystka została wprowadzona do St. Louis Walk of Fame. W 1993 powstał film pt. Tina, opowiadający o życiu Turner; rola artystki przypadła Angeli Bassett, natomiast Ike’a zagrał Laurence Fishburne. Do filmu została wydana ścieżka dźwiękowa, zawierająca kilka nowych piosenek. Niecały rok później Turner wyruszyła w trasę. Po jej zakończeniu nagrała piosenkę „GoldenEye”, będącą motywem przewodnim filmu o Jamesie Bondzie o tym samym tytule.

W 1996 wydała album pt. Wildest Dreams i wyruszyła w kolejną trasę koncertową. Następnie zaczęła nagrywanie kolejnej płyty pt. Twenty Four Seven, którą wydała w październiku 1999. W 2000 wróciła do koncertowania trasą, również zatytułowaną „Twenty Four Seven”, która obejmowała występy w Ameryce Północnej i Europie; 15 sierpnia 2000 zagrała w transmitowanym przez TVP koncercie na hipodromie w Sopocie. W 2003 wraz z Philem Collinsem nagrała piosenkę „Great Spirits” do filmu animowanego Disneya Mój brat niedźwiedź. W 2004 wydała album-składankę pt. All the Best, zawierającą jej największe przeboje oraz trzy premierowe nagrania: „Open Arms”, „Complicated Disaster” i „Something Special”. Rok później do tego wydawnictwa dołączyło DVD All the Best – the Live Collection.

W 2005 na uroczystej gali w Kennedy Center Opera House w Waszyngtonie otrzymała Kennedy Center Honors, wyróżnienie za całokształt twórczości; wydarzeniu towarzyszył koncert w hołdzie artystce, podczas którego jej przeboje wykonało kilku innych wykonawców, m.in. Al Green, Queen Latifah, Melisaa Etheridge i Beyoncé. W 2007 nawiązała współpracę z Regulą Curti przy projekcie Beyond, w którego ramach nagrała cztery albumy zawierające m.in. odczytywane przez nią buddyjskie mantry. W 2008, podczas 50. gali rozdania nagród Grammy, zaśpiewała „What’s Love Got to Do with It” oraz „Better Be Good to Me”, a także wspólnie z Beyoncé „Proud Mary”. W tym samym roku w Las Vegas nakręcony został specjalny odcinek programu The Oprah Winfrey Show – „The Oprah Winfrey Show: Oprah, Cher and Tina in Vegas”, podczas którego Turner ogłosiła, że w październiku rusza w kolejną światową trasę koncertową. 30 września 2008 wydała album pt. Tina!, zawierający jej najbardziej znane utwory (w tym kilka wersji koncertowych) oraz dwie premierowe piosenki: „I’m Ready” i „It Would Be a Crime”.

W 2009 ogłosiła zakończenie kariery muzycznej.